8 sierpnia 2012

StRaSbOuRg

            Dziś nie będę wypisywała francuskich słówek! Za to, dla odmiany, kilka informacji o pewnym francuskim mieście, z którym wiążę wiele wspomnień. 

            Każdy, kto odwiedził już Strasburg, powie zapewne, że to przytulne i urocze miasto. Tym, których jeszcze tu nie było, stolica Alzacji kojarzy się głównie z siedzibą Parlamentu Europejskiego. Mnie natomiast, a spędziłam tu sporo czasu,
z rowerami, bocianami i tarte de flambee...

Z poruszaniem się po Strasburgu nikt nie może mieć problemów. Z jednej części miasta do drugiej, przejedziemy niskopodłogowymi tramwajami, które nigdy nie stoją w korkach i zawsze są na czas. Rozkłady kolejnych przystanków znajdziemy na każdym przystanku. Wydaje się jednak, że miasto nastawione jest na pieszych i rowerzystów i to właśnie ci ostatni stanowią tu liczną grupę. Na dwóch kółkach jeżdżą młodzi i starsi, studenci jak i pracownicy na wysokich stanowiskach. Każdy może wypożyczyć rower w “Velohop”, zarówno na jeden dzień jak i na rok.

A gdzie warto dojechać będąc w Strasburgu? Bez wątpienia do katedry Notre Dame, perły gotyckiej architektury, która została zbudowana pod koniec XIIIw. Kilka razy, stojąc pod katedrą, gdy mocno zawiało (okolice katedry są najbardziej wietrznym miejscem w Strasburgu) i lekko się ściemniało, miałam wrażenie, że przeniosłam się do innego wieku. Katedra zachwyca wraz ze swoją 142 metrową wieżą. Z tą ostatnią związana jest legenda alzacka. Ponoć w podziemiach katedry było jezioro, w którym siedział elf wyłaniający dusze nowonarodzonych dzieci. Na brzegu czaiły się złe duchy, dzieci mogły wydostać się zatem jedynie przez wieżę. Tam już czekał na nie bocian, który zanosił je do rodzin spodziewających się potomka.

No i właśnie… bocian! Jego podobizna jest wszechobecna w miejscach, w których najwięcej jest turystów. Stragany pełne są "bocianich pamiątek", a jego wizerunek można dostrzec m.in. na koszulkach, fartuszkach, ściereczkach kuchennych i pocztówkach.

Nie można pominąć także śródmieścia, wpisanego do UNESCO jako światowe dziedzictwo ludzkości. Otoczone jest one ze wszystkich stron kanałami. Urocze domy, mnóstwo kwiatów… czysty relaks. Warto zajrzeć także na Plac Kleber, gdzie często można napotkać na targ tanich książek i zapłacić grosze za wybrane przez nas utwory po francusku. Owe przysłowiowe grosze to niestety rzadkość w Strasburgu, jest to bowiem miasto drogie. Jeśli ktoś planuje zostać tu na dłużej, proponuję udać się na zakupy do pobliskiego Kehl w Niemczech, gdzie wszystko kosztuje średnio o połowę mniej niż w Strasburgu.

Najpiękniejsza część Strasburga to La Petite France (Mała Francja), typowy dla Alzacji urokliwy zakamarek miasta, z charakterystyczną zabytkową zabudową i licznymi knajpkami. Polecam dotrzeć także do siedziby Parlamentu Europejskiego i Rady Europy.
           
W trakcie spaceru po Strasburgu, warto spróbować tarte de flambee w którejś z restauracji. Ja lubię “Flams” (oddalone dwie minuty od katedry), gdzie za 12 euro każdy do woli naje się tego doskonałego przysmaku, który wyglądem przypomina pizzę. Pycha! Strasburg, jak i cała Francja, to oczywiście również raj dla wielbiących sery i dobre wina.

W stolicy Alzacji mieszka ok. 300 tys. osób, oprócz, rzecz jasna Francuzów, na każdym kroku można spotkać obcokrajowców, szczególnie Marokańczyków, Tunezyjczyków i Algierczyków.
           
Szkoda tylko, że samoloty tanich linii lotniczych nie lądują na lotnisku w Strasburgu. Dlatego lepszym rozwiązaniem jest przelot do Karlsruhe, niemieckiego miasta oddalonego o 40 minut jazdy autobusem od Strasburga lub do Paryża. Od stolicy Francji już tylko rzut beretem do Strasburga, bo to tylko ok. dwóch godzin jazdy superszybkim pociągiem TGV. Jeśli zarezerwujemy bilety wcześniej na tej trasie (ok. 3 miesiące naprzód), zapłacimy niewiele.
           
Strasburg polecam szczególnie wiosną i latem lub …w grudniu, bo wtedy targ świąteczny (największy i najbardziej popularny w całej Francji) ogarnia całe miasto, a atmosfera jest magiczna, trzeba się jednak liczyć z tym, że będzie tłoczno w tym okresie. Zdecydowanie odradzam październik i listopad, no chyba, że ktoś lubi nieustająco padający deszcz.





















4 komentarze:

  1. oj Strasbourg piękne miasto, bardzo dobrze wspominam :) Wprawdzie większość czasu spędziłam tam w Parlamencie (mogę się pochwalić wygrałam konkurs o UE i wyjazd tam a raz reprezentowałam moje miasto w PE) ale uliczki przepiękne, ludzie mili i jedzonko też niczego sobie. Więc kiedyś napewno jeszcze tam pojadę. Dziękuję za przypomnienie zdjęciami tego uroczego miejsca :)

    OdpowiedzUsuń
  2. No popatrz, popatrz. Ze zdziwieniem odkryłam nowy wizerunek Placu Klebera z
    dwoma basenikami i fontannami. W Stbg mieszkałam przez dziesięć lat (w latach 70-dziesiątych ubiegłego wieku). Nie było jeszcze tramwaju, a miasto wydawało się uśpione prowincjonalną atmosferą, typową dla niewielkich, zamożnych miast.
    Ciekawam bardzo czy istnieje jeszcze kawiarnia "La Victoire" na przeciwko
    Galii (restau U) w której marnotrawiliśmy czas nad wymyślaniem nowych porządków dla świata - zamiast uważnie słuchać wykładów z semantyki...
    Drugim kultowym towarzyskim miejscem w tej hippisowskiej epoce była "Taverne française".
    Od dwudziestu lat planuję pielgrzymkę do...młodości i choć mieszkam tylko 450 km od Strasbourga, to zawsze nie po drodze.
    Dziękuję za zdjęcia.
    i.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :) Milo mi, ze moglam choc odrobine przypomniec stare dobre czasy;) Przyznam, ze komentarz jest bardzo interesujacy, z trudem wyobrazam sobie jak miasto wygladalo sprzed laty.
      Na przeciwko Galii jest jedna kawiarnia (na rogu). Nie pamietam jej nazwy, ale mysle, ze mowimy o tej samej. Juz kilka razy planowalam zrobic jej zdjecie, ale jakos do tej pory nie wyszlo. Wyglada bardzo klimatycznie i przewaznie sa w niej zajete prawie wszystkie stoliki w godzinach lunchu.
      "Taverne français" nadal istnieje i ma sie bardzo dobrze:)
      Pozdrawiam serdecznie i dziekuje za wpis!

      Usuń